IV.Nic tak nie uszczęśliwia, jak poczucie bycia komuś potrzebnym.

Minął kolejny dzień, Amelia została w domu i próbowała zasnąć, lecz za każdym razem we śnie pojawiał się tajemniczy brunet. Miała tak wiele pytań, ale na żadne z nich nie znała odpowiedzi. Szykując się do pracy, postanowiła przeprowadzić szczerą rozmowę ze swoją szefową. Od samego początku uważała, że pani Alicja mogłaby być jej wymarzoną mamą. Założyła połyskującą bluzę , jeansy skinny fit i opuściła mieszkanie. Podążała dobrze znaną drogą, kiedy nagle pojawił się przed nią bezkonkurencyjny mężczyzna.

-Zmierzasz do Wenus?

-Tak, a ty pewnie na Mars? - zaśmiała się.

-Czytasz w moich myślach...-objął ją ramieniem.

-Ej!-nastolatka odskoczyła od niego.

Znając życie była jedyną dziewczyną na tym świecie, która w tym wieku nie miała jeszcze chłopaka. Wszystkie jej koleżanki, znajome i najlepsze przyjaciółki były w stałych związkach, a ona zbywała je tekstem ,,to skomplikowane''. Powiedziała tylko prawdę Hance, którą poznała dopiero w Bydgoszczy. Nie wyśmiała ją, a Amelia poczuła się pewniej. Z rozmyśleń wyrwał ją zachrypnięty głos chłopaka.

-Jesteśmy.-otworzył drzwi i przepuścił Kowalską.

Salon został otwarty niecałą godzinę temu, a na swoją kolej czekały trzy klientki. Brunetka pozbyła się swojej czarnej ramoneski z frędzlami, którą wręczyła brunetowi i zakładając biały fartuszek, zajęła się swoją ulubioną klientką. Powoli wykonywała trudny wzór na fioletowych paznokciach, a kiedy efekt wyszedł doskonale, została ucałowana przez panią adwokat i otrzymała dodatkowy napiwek. Odprężała się w pracy, lecz widząc bruneta nie mogła się na niczym skupić. Po dwóch godzinach w salonie nastał spokój i popijała gorącą herbatę.

***

Wolański widząc, że zostali na chwilę sami, przysunął krzesło najbliżej do brunetki. Serce na widok tej kobiety szalało i myśli od kilku dni kręciły się tylko wokół niej. Dotknął delikatnie jej chłodnej ręki, a ona obdarzyła go uśmiechem aniołem.

-Nikuś!- usłyszeli głos kobiety z zaplecza.

Zniknął na chwilę, lecz kiedy wrócił jej nigdzie nie było. Czarna ramoneska zniknęła z wieszaka razem z nią. Wybiegł z salonu i zaczął jej szukać. Wiedział, że nie mogła odejść daleko, ale nigdzie nie spotkał dziewczyny.

***

Przez natłok kobiet w pracy prawie zapomniała o wizycie na pobliskiej poczcie. Zgarnęła koperty przyszykowane przez szefową i pobiegła do urządu pocztowego. Zdążyła w ostatnim momencie i znowu udała się do miejsca zatrudnienia. Zastała tam jedynie panią Alicję, która właśnie czytała kolorowe czasopismo.

-Już jesteś.- kobieta wstała i wręczyła jej kopertę.- Ostatnio wybiegłaś tak szybko, że nie wręczyłam Ci wypłaty.

-Nie szkodzi.-schowała pieniądze do torby.

-Zauważyłam, że mój syn zaczął często tutaj przychodzić.-zaśmiała się.-Nikodem nigdy nie lubił tego miejsca, bo czuł się niekonfortowo, ale chyba coś się zmieniło.

-To ten chłopak jest pani synem?

-Tak, urodziłam go, gdy miałam dwadzieścia jeden lat.

-Ja muszę już iść.-wybiegła zadowolona z salonu.

Na zewnątrz temperatura spadła poniżej dziesięciu stopni, a dziewczyna wracała do domu przyodziana w cienką bluzę. Nie czuła panującego zimna, lecz ciepło, które rozgrzewało jej serce. Wróciła do mieszkania dziadków i z wielką radością zaczęła przygotowywać placuszki bananowe, wcale nie przejmując się uwagami wścibskiej sąsiadki. Zasypiając, myślała tylko o nim. O synu właścicielki salonu. O Nikodemie Wolańskim, który zajął ważne miejsce w życiu Kowalskiej.

~*~
Jest czwóreczka, którą wstawiam, oglądając mecz.
Mam nadzieję, że wygramy, bo dwa ostatnie spotkania nie zaliczają się do szczęśliwych :(
Czekam na Wasze opinie :3
Dziękuję, że jesteście.
Całuję,
Panienka Nowaq.
Do boju Polsko !